Sfera seksualna człowieka jest często tematem tabu, o którym nie mówi się w sposób neutralny i rzeczowy, ale poprzez pryzmat wzorców kulturowych, stereotypów i uprzedzeń. Rozpowszechniane są mity i przesądy w miejsce faktów, co prowadzi do pomijania tego ważnego tematu w wychowaniu dzieci.
Dla dziecka pierwszym przewodnikiem życiowym są rodzice, potem grupa rówieśnicza , nauczyciele. To w domu dziecko powinno otrzymać podstawową, dostosowaną do wieku edukację na temat kwestii związanych ze sferą seksualną oraz potencjalnych zagrożeń. To kluczowy element ochrony przed przemocą seksualną.
Przede wszystkim nie wolno winić dziecka za zachowania sprawcy przemocy. Nie wolno oskarżać dziecka z żadnego powodu, to wyłącznie sprawca jest winny i musi ponieść odpowiedzialność za swe czyny. Należy stanowczo zerwać z mitem, jakoby to zachowanie, strój, okoliczności, miejsce lub pora dnia były usprawiedliwieniem lub przyczyną przemocy. Przemoc seksualna jest przestępstwem i może się przytrafić każdemu, kobiecie, mężczyźnie, a także dziecku.
Jednak można nauczyć dziecko kilku podstawowych mechanizmów obrony przed zagrożeniem przemocą seksualną.
Przede wszystkim- rozmowa. W interesie rodziców i dziecka jest budowanie zaufania w relacjach rodzinnych, tak, by w przypadku niebezpiecznych sytuacji dziecko nie bało się i nie wstydziło powiedzieć, że ma problem. Już od wczesnych lat można rozmawiać o kłopotach i trudnych przypadkach bohaterów bajek lub książeczek dla dzieci, wspólnie analizować, co można zrobić aby nie przytrafiło się to dziecku w świecie realnym. Zawsze trzeba zwracać uwagę na właściwy język i treści przekazywane dziecku- informacje powinny być przystępne i zrozumiałe, nie należy dziecka straszyć ani budować atmosfery zagrożenia wokół relacji z ludźmi.
Należy uświadomić dziecku, że istnieje „dobry” i „zły” dotyk, oraz że nikt nie ma prawa dotykać intymnych części ciała dziecka. Do naruszenia sfery seksualnej dziecka może dojść pod pozorem zachowania przyjacielskiego lub neutralnego, jak zabawa, ochrona czy okazywanie uczuć.
Dziecko musi wiedzieć że ma prawo odmówić kontaktu fizycznego nawet osobie starszej, dorosłej, nawet z rodziny czy kręgu przyjaciół, jeśli czuje, że ich zachowanie jest niewłaściwe, że narusza jego strefę komfortu. Dorośli przestępcy wykorzystują bowiem swą pozycję, autorytet lub stosunek zależności dziecka od siebie.
Ważne, aby temat bezpieczeństwa dziecka był stale obecny w rozmowach w rodzinie, aby dziecko miało okazję usłyszeć o właściwych relacjach międzyludzkich, o tym , co jest akceptowane w sferze komfortu osobistego, a jakie zachowania innych powinny wzbudzić w dziecku czujność i ostrożność.