Przemoc seksualna może dotknąć każdego bez względu na płeć i wiek, choć najczęściej słyszymy doniesienia medialne o przemocy wobec kobiet i dzieci. Użycie groźby, podstępu lub przemocy w celu wymuszenia kontaktu seksualnego jest przestępstwem  zagrożonym karą 12 lat pozbawienia wolności. Mówimy tu o gwałcie, a przestępstwo to jest ścigane z urzędu.

•    Pierwsza opcja to wyjaśnienie wątpliwości z oferentem. Można telefonicznie, czy osobiście ale za pomocą maili, czy sms łatwiej będzie uzyskać potem ew. dowody na oszustwo. Jeśli już wtedy obnażyliśmy proceder - najlepiej poinformować CERT Polska oraz przekazać historię wraz udokumentowanymi dowodami w sprawie.
•    Drugą możliwością jest rezygnacja z super okazji sprzedażowej i wycofanie się z procesu zakupowego. Czasami lepiej stracić okazję niż pieniądze z rachunku.

Dziecko nie słucha próśb lub poleceń, za to wydaje polecenia opiekunom, nie mówi „proszę”, krzyczy, ostentacyjnie patrzy lub prowokująco zachowuje się względem dorosłych. W towarzystwie przerywa rozmowę i próbuje ustalać harmonogram dnia.  Nierzadko też decyduje o rzeczach, na które wpływ powinien mieć opiekun. Opiekun zaś ulega wszelkim życzeniom dziecka myśląc, że chodzi o jego dobro- spełnianie potrzeb dziecka. Wstyd, że nie umie  sobie dać rady z dzieckiem, pomieszany z poczuciem winy z powodu unieszczęśliwiania go, paraliżuje rodzica tak bardzo, że nie jest w stanie zrobić tego, co słuszne.

To nie zła wola ani nieuzasadniony opór- to lęk przed dyskomfortem i trudnościami w funkcjonowaniu bez alkoholu.
Największym wyzwaniem jest doświadczenie objawów zespołu abstynencyjnego, w ostrych stanach powikłania napadami drgawkowymi, lub majaczeniem drżennym.
Kolejnym problemem staje się rozstanie z piciem, czyli z podstawową czynnością, wokół której uzależniona osoba organizuje swoje życie.
To z kolei wiąże się z koniecznością wzięcia odpowiedzialności za własne postępowanie, zarówno w przeszłości, jak i w teraźniejszości a wkrótce też w przyszłości.
Niemałe znaczenie ma też świadomość, jest się postrzeganym jako alkoholik, i doświadcza krytyki i odrzucenia społecznego. Brak zrozumienia istoty choroby  i w związku z tym brak wsparcia skutecznie zniechęcają do walki o trzeźwość.
Wreszcie, sama terapia może jawić się jako pasmo wyrzeczeń, trudności nie do pokonania, zbyt dużych ograniczeń i konieczności poddania się procedurom i kontroli.

Dodatkowo, człowiek uzależniony rzadko postrzega swoją sytuację jako krytyczną, wymagającą natychmiastowej i radykalnej zmiany. Wierzy raczej, że sam da sobie rade jeśli tylko tak postanowi. Nie zdaje sobie sprawy, że to działanie mechanizmów obronnych, takich jak wyparcie, racjonalizują i minimalizują problem. Wobec takiego przekonania wciąż odkłada na inną okazję podjęcie kroków zmierzających do zmiany modelu picia w trzeźwość.  

Na podstawie materiału  informacyjnego Ministerstwa Zdrowia

Od 2019 roku, zmieniło się pojęcie tzw. „małego ZUSu” będącego preferencyjną składką na ubezpieczenia społeczne opłacaną przez przedsiębiorców, którzy dopiero rozpoczynają swoją działalność. Ustawa przewiduje obniżenie i uzależnienie wysokości składek najmniejszych firm od ich dochodów.
Obecnie przedsiębiorca, który chce rozpocząć działalność musi dokonać rejestracji przedsiębiorstwa w CEIDG oraz zgłosić się do do ubezpieczeń społecznych (emerytalne, rentowe, wypadkowe) a także ubezpieczenia zdrowotnego w ZUS i opłacać składki na te ubezpieczenia w pełnej albo preferencyjnej wysokości
Zgodnie z art. 18 Ustawy dzięki nowej uldze nie trzeba płacić składek ZUS na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe, chorobowe) przez 6 miesięcy od rozpoczęcia wykonywania działalności. Ze omawianej ulgi może skorzystać przedsiębiorca będący osobą fizyczną, który podejmuje działalność gospodarczą po raz pierwszy albo podejmuje ją ponownie po upływie co najmniej 60 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia i nie wykonuje jej na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej. Jest to forma ulgi , która ma pomóc rozwinąć skrzydła mikroprzedsiębiorcom, nie jest to jednak rozwiązanie długoterminowe.

Techniki używane przez fałszywe portale sprzedaży to najczęściej podszywanie się pod znanych sprzedawców, prezentowanie witryny sklepu łudząco podobnej do istniejącej już firmy i szczególnie atrakcyjne ceny, niedostępne na innych portalach. Naszą czujność powinny wzbudzić błędy językowe, ortograficzne, tzw. literówki i dziwne sformułowania, jakby tłumaczone automatycznie z innego języka. Również nieistniejący adres lub niekompletne dane teleadresowe, brak komentarzy o sprzedawcy czy sprzedawanych produktach to sygnały, by uważnie sprawdzić firmę.  Kolejnym wrażliwym momentem jest proces rejestracji w celu dokonania płatności- jeśli strona sprzedawcy żąda danych o zakresie większym niż zwyczajowe dane niezbędne do przeprowadzenia transakcji możemy narazić się na bezprawne pozyskanie naszych danych osobowych, dostęp do konta bankowego czy utratę wpłaconej sumy.

Zakupy w sieci to seria powtarzalnych kroków: rejestracja, logowanie, potwierdzanie mailem, logowanie do bankowości, śledzenie przesyłki. Jednak w tym procesie celem przestępcy jest uzyskanie dostępu do naszej bankowości internetowej i wytransferowanie środków na swoje konto.

W przypadku, gdy robimy zakupy po raz pierwszy u danego sprzedawcy, warto poszukać bliższych informacji o nim za pomocą wyszukiwarki, na forach internetowych, wystarczy wpisać nazwę i słowo opinie. Warto również sprawdzić, czy istnieje możliwość kontaktu z danym podmiotem. Pomocnym wskaźnikiem jest również analiza oferowanych przez daną witrynę metod płatności, czy oferuje typowe i popularne metody, z których korzystamy w innych sklepach internetowych.

Podsumowując- na co powinniśmy zwrócić szczególną uwagę:

Sfera seksualna człowieka jest często tematem tabu, o którym nie mówi się w sposób neutralny i rzeczowy, ale poprzez pryzmat wzorców kulturowych, stereotypów i uprzedzeń. Rozpowszechniane są mity i przesądy w miejsce faktów, co prowadzi do pomijania tego ważnego tematu w wychowaniu dzieci.

Dla dziecka pierwszym przewodnikiem życiowym są  rodzice, potem grupa rówieśnicza , nauczyciele. To w domu dziecko powinno otrzymać podstawową, dostosowaną do wieku edukację na temat kwestii związanych ze sferą seksualną oraz potencjalnych zagrożeń. To kluczowy element ochrony przed przemocą seksualną.

Przede wszystkim nie wolno winić dziecka za zachowania sprawcy przemocy. Nie wolno oskarżać dziecka z  żadnego powodu, to wyłącznie sprawca jest winny i musi ponieść odpowiedzialność za swe czyny. Należy stanowczo zerwać z mitem, jakoby to zachowanie, strój, okoliczności, miejsce lub pora dnia były usprawiedliwieniem lub przyczyną przemocy. Przemoc seksualna jest przestępstwem i może się przytrafić każdemu, kobiecie, mężczyźnie, a także dziecku.  

Jednak można nauczyć dziecko kilku podstawowych mechanizmów obrony przed zagrożeniem przemocą seksualną.

Przede wszystkim- rozmowa. W interesie rodziców i dziecka jest budowanie zaufania w relacjach rodzinnych, tak, by w przypadku niebezpiecznych sytuacji dziecko nie bało się i nie wstydziło powiedzieć, że ma problem. Już od wczesnych lat można rozmawiać o kłopotach i trudnych przypadkach bohaterów bajek lub książeczek dla dzieci, wspólnie analizować, co można zrobić aby nie przytrafiło się to dziecku w świecie realnym. Zawsze trzeba zwracać uwagę na właściwy język i treści przekazywane dziecku- informacje powinny być przystępne i zrozumiałe, nie należy dziecka straszyć ani budować atmosfery zagrożenia wokół relacji z ludźmi. 

Należy uświadomić dziecku, że istnieje „dobry” i „zły” dotyk, oraz że nikt nie ma prawa dotykać intymnych części ciała dziecka. Do naruszenia sfery seksualnej dziecka może dojść pod pozorem zachowania przyjacielskiego lub neutralnego, jak zabawa, ochrona czy okazywanie uczuć.

Dziecko musi wiedzieć że ma prawo odmówić kontaktu fizycznego nawet osobie starszej, dorosłej, nawet z rodziny czy kręgu przyjaciół, jeśli czuje, że ich zachowanie jest niewłaściwe, że narusza jego strefę komfortu. Dorośli przestępcy wykorzystują bowiem swą pozycję, autorytet lub stosunek zależności dziecka od siebie.

Ważne, aby temat bezpieczeństwa dziecka był stale obecny w rozmowach w rodzinie, aby dziecko miało okazję usłyszeć o właściwych relacjach międzyludzkich, o tym , co jest akceptowane w sferze komfortu osobistego, a jakie zachowania innych powinny wzbudzić w dziecku czujność i ostrożność.

Według nowego rozporządzenia , wchodzącego w życie z dniem 2 sierpnia 2019 , uczniowie objęci rządowym programem „Wyprawka szkolna” mogą korzystać z pomocy finansowej w zakresie:

Pomoc w formie dofinansowania zakupu podręczników do zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego,  do kształcenia w zawodach, w tym podręczników do kształcenia specjalnego, dopuszczonych do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, oraz materiałów edukacyjnych, o których mowa w art. 3 pkt 24 lit. a ustawy z dnia 7 września1991 r. o systemie oświaty, jest udzielana uczniom:

1) słabowidzącym,

2) niesłyszącym,

3) słabosłyszącym,

4) z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim,

5) z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym,

6) z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją,

7) z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera,

8) z niepełnosprawnościami sprzężonymi, w przypadku gdy jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność wymieniona w pkt 1–7

Ministerstwo Zdrowia mając na celu skrócenie kolejki do uzdrowisk przygotowało zmiany w zasadach kierowania pacjentów na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową. Nie jest jeszcze znany dokładny termin wejścia w życie zmian , jednak będzie to już w tym roku.

Nowelizacja przepisów ma wprowadzić 12-miesięczny okres, który upłynąć musi od zakończenia przez pacjenta leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej do momentu otrzymania kolejnego skierowania, z danych NFZ wynika bowiem, że co roku do funduszu wpływa pół miliona skierowań do sanatoriów, z czego około 30 procent od kuracjuszy, którym nie minął jeszcze rok od ostatniego pobytu w sanatorium.

Ministerstwo Zdrowia przywołuje opinie specjalistów, zgodnie z którymi dopiero po upływie roku od zakończenia przez pacjenta leczenia albo rehabilitacji jest możliwe dokonanie oceny wpływu zakończonej terapii na stan zdrowia.

O wyjazd do sanatorium mogą się starać wszystkie osoby zmagające się z problemami zdrowotnymi, które są ubezpieczone w Narodowym Funduszu Zdrowia. Potrzebne jest do tego skierowanie od lekarza, który ma podpisaną umowę z NFZ. Dokumenty pacjent musi dostarczyć osobiście lub drogą pocztową do swojego oddziału Funduszu. Czas na akceptację lub odrzucenie wniosku to 30 dni. NFZ musi podać na piśmie powód odmowy i może on dotyczyć wyłącznie kwestii medycznych.

Leczenie w sanatorium - dla kogo

Etapy procedury osadzone są w przepisach prawa, choć mogą się różnić w zależności od gminy. 

Rodzina doświadczająca problemu alkoholowego zwykle zaczyna zastanawiać się nad uruchomieniem procedury gdy długo i bezskutecznie próbowano już wszelkich sposobów w stosunku do osoby uzależnionej- perswazji, próśb, stawiania ultimatum… Procedura wydaje się ostatnią nadzieją.

Niestety, efektywność tej procedury jest dość niska z co najmniej dwóch powodów- wymagana jest motywacja i zaangażowanie pacjenta podczas leczenia, a jak pokazują badania Państwowej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, ostatecznie jedna czwarta pacjentów kończy podstawowy program terapii. Jednak mimo tej niekorzystnej statystyki procedura okazuje się skuteczna, a abstynencja , nawet w kilkudziesięciu procentach rodzin dotkniętych problemem alkoholowym to przecież powód do satysfakcji. Rodzina odzyskuje spokój i bezpieczeństwo, a to jest nie do przecenienia.

Każda uratowana rodzina to sukces.

Pierwsze kroki to zawiadomienie o wszczęciu procedury, rozmowy z wnioskodawcą, z osobą zobowiązaną, skierowanie na badanie przez biegłych, wniosek do sądu, rozprawa i wreszcie postanowienie sądu.

Zobowiązanie do leczenia to nie to samo co leczenie przymusowe. Takie przymusowe leczenie obowiązywało do wczesnych lat 80-tych, obecnie jednak oferta terapeutyczna to psychoterapia uzależnień.

Pacjent trafia do wskazanej przez sąd placówki terapeutycznej , a jeśli nie stawi się, sąd może zarządzić doprowadzenie go przez organ policji.

Należy jednak pamiętać, że placówki odwykowe nie są aresztem, ani oddziałem zamkniętym.

W jakiej sytuacji można uruchomić procedurę?