ROZWÓJ PLACÓWEK WSPARCIA DZIENNEGO

Według danych zebranych w ogólnopolskim badaniu „Młodzi cyfrowi” z 2019 roku aż ⅓ ankietowanych uczniów ocenia siebie jako osobę uzależnioną od mediów społecznościowych. Co się z tym wiąże i dlaczego warto zainteresować się tym, co dziecko robi w sieci?

Internet coraz częściej jest dla dzieci równoległą rzeczywistością, w której funkcjonują. Ponad 65% uczniów przyznało, że korzysta z telefonu komórkowego kilkanaście czy nawet kilkadziesiąt razy dziennie. 52,5% badanych używa smartfona ponad 4 godziny w ciągu dnia (w tym 10,7% przyznało, że praktycznie się z nim nie rozstaje). Jeśli dziecko nie zna podstawowych zasad bezpiecznego funkcjonowania w Internecie, może nieświadomie popełniać wiele błędów, które mogą mieć wpływ m.in. na jego bezpieczeństwo. Co na to rodzice? Zgodnie z deklaracjami uczniów jedynie 21,3% rodziców rozmawia z nimi o tym, co robią w Internecie, 56,2% przeprowadza rozmowy sporadycznie, a 22,5% w ogóle nie porusza tego tematu.

Według raportu z badań „Młodzi Cyfrowi” 60,6% uczniów przyznaje, że rodzice nie są osobami, które uczą ich, w jaki sposób korzystać z urządzeń mobilnych i Internetu. Rola wręcz się odwraca — prawie połowa uczniów pomaga rodzicom rozwiązywać problemy związane z korzystaniem z sieci. Nastolatkowie zdecydowanie częściej proszą o radę swoje rodzeństwo lub rówieśników. Co trzeci uczeń deklaruje, że jego rodzic nie ma świadomości, na jakich zasadach używa się mediów społecznościowych. Skutki pozostawienia dzieci bez wsparcia ze strony osoby dorosłej łatwo można przewidzieć: e-uzależnienie, przeciążenie informacjami, fonoholizm, a w dalszej konsekwencji problemy z nauką czy w kontaktach z rówieśnikami i rodziną. 

Kolejnym problemem jest zaniedbywanie własnego bezpieczeństwa w sieci. Aż 17,9% nastolatków niewystarczająco chroni swoją prywatność, np. coraz częściej udostępnia swoje zdjęcia z domu czy okolicy, w której zamieszkuje lub umieszcza dane wrażliwe na stronach internetowych. Co gorsza, aż 26% uczniów potwierdza, że w przypadku wystąpienia niepokojącej sytuacji w Internecie nie mogłoby liczyć na pomoc rodziców w tej kwestii.

Klucz do bezpieczeństwa

Odpowiedzialność w świecie cyfrowym powinno budować się od wczesnych lat. Jako że wiek, w którym dzieci stykają się z Internetem, staje się coraz niższy, także proces uświadamiania musimy wprowadzać odpowiednio wcześniej. Najlepiej zadbać o to jeszcze przed rozpoczęciem szkoły.

Pierwszą kwestią, na którą powinniśmy uczulić dziecko, jest poprawne weryfikowanie treści znajdujących się w Internecie. Poruszanie się po witrynach w sposób racjonalny opiera się nie tylko na poszukiwaniu wartościowych treści, ale i zwracaniu uwagi na bezpieczeństwo odwiedzanych stron. Co ważne, trzeba uczulić dziecko na kwestie związane z ochroną prywatności i zapoznać je z zagrożeniami wiążącymi się z jej naruszeniem.

Kolejnym z zadań opiekuna jest zwrócenie uwagi na znajomości, które nawiązuje się w mediach społecznościowych. Jako że Internet daje możliwość bycia anonimowym, to powinniśmy uczulić nasze dziecko, że po drugiej stronie komputera niekonieczne znajduje się osoba, której dane widnieją w Internecie. Wszelakie spotkania, przesyłanie filmów czy zdjęć, podawanie swoich danych przypadkowym osobom stanowi niebezpieczeństwo dla wszystkich użytkowników.
Oprócz powyższych wskazówek, aby podnieść poziom bezpieczeństwa naszego dziecka w Internecie, możemy zdecydować się na wprowadzenie tzw. kontroli rodzicielskiej. Programy, które są przeznaczone do takich zadań, pomogą nam uchronić nasze dzieci przed niebezpiecznymi stronami internetowymi oraz nieodpowiednimi treściami. Wyznaczą też czas, który młody człowiek może spędzić w Internecie. Wprowadzenie takiej blokady może być jedynie dodatkowym wsparciem, natomiast główną ochronę powinna stanowić dobra relacja z dzieckiem i wzajemne zaufanie.

Pomimo wielu alarmujących wyników badania „Młodzi Cyfrowi”, ponad połowa uczniów (60,3%) deklaruje jednak, że życie w internecie nie jest tak ważne, jak ich życie w „realu”. Prawie wszyscy badani respondenci zadeklarowali, że posiadają wokół siebie osoby, z którymi chętnie spędzają czas poza internetem (94,5%), natomiast 91,9% uczniów przyznała, że w swoim życiu posiada jakąś pasję, jakieś hobby czy zainteresowanie. Co trzeci badany polski nastolatek przyznał, że angażuje się w nieodpłatną pomoc na rzecz innych.

Badanie “Młodzi Cyfrowi” zostało zrealizowane wśród 51 tysięcy uczniów w całej Polsce. Organizatorami projektu są: Fundacja Dbam o Mój Z@sięg oraz Uniwersytet Gdański we współpracy z firmą Librus i PCG Edukacja.

Przygotowałam dla Państwa temat, który wskaże pewne sposoby na kształtowanie
w dziecku potrzeby porządkowania swojego otoczenia. Wdrażanie wczesnych nawyków ma wpływ na dorosłe życie i poczucie odpowiedzialności. Jak sprawić, żeby przykry obowiązek zamienił się w codzienny prosty rytuał?

1. Zadbajmy o organizację

Dobrym pomysłem będzie wspólne wybranie się na zakupy i nabycie kolorowych
i wygodnych pudełek na zabawki. Wspólnie poukładajmy różne rodzaje zabawek
w poszczególnych pojemnikach. Możemy przygotować opisy pudełek obrazkami i nazwami w zależności od tego, co się w nich znajduje. Będzie to także dobra okazja do nauki pisania
i czytania.

2. Dajmy dobry przykład, wytłumaczmy

Pamiętajmy, że małe dzieci obserwują i naśladują swoich rodziców. Pozwólmy na to dziecku i dajmy mu dobry przykład. Dzieci często chcą wiedzieć, dlaczego należy coś zrobić. Dlatego wyjaśniamy dziecku, czemu sprzątanie jest ważne. Na przykład: „Trzeba posprzątać puzzle żeby się nie zgubiły” albo „Trzeba schować tą zabawkę żeby nikt się o nią nie potknął”,
,,W naszym domu każdy sprząta w swoim pokoju”.

Czytaj więcej: Jak nauczyć dziecko sprzątania zabawek po skończonej zabawie?

Czy jest elastyczne, czy raczej trudno przystosowuje się do nowych sytuacji? Jak przeżywa sukcesy i porażki? Jak reaguje na rywalizację? Czy lubi nowe wyzwania? Od odpowiedzi na te pytania zależy sposób motywowania młodego człowieka do nowych działań.

Jakie twoje dziecko ma słabe i mocne strony, zainteresowania i pasje? Jak szybko zapamiętuje nowe treści? Jak radzi sobie z ocenami nauczycieli? Jak reaguje na zasady i reguły? Czy unika tego, co sprawia mu trudność? Czy umie się skupić na zadaniu? Czy szybko się nudzi? Czy dąży wytrwale do celu? Kiedy najchętniej zabiera się do nauki? Co mu w tym pomaga, co przeszkadza? Znając odpowiedzi na te pytania, zwróć uwagę na to, w jaki sposób komunikujesz się z dzieckiem. Jeśli chcesz mu pomóc, na pewno:

• nie strasz- "Jeśli nie nauczysz się wiersza, to dostaniesz słabą ocenę i twoja nauczycielka będzie na ciebie zła. Zobaczysz!";
• nie oceniaj i nie karz- "Ponieważ bazgrolisz w zeszycie, nie pojedziesz w niedzielę na urodziny do Pauliny";
• nie nagradzaj- "Dostaniesz rower na koniec roku, jeśli będziesz mieć świadectwo z czerwonym paskiem" (kiedy perspektywa otrzymania nagrody jest zbyt odległa, sama nagroda traci na wartości);
• nie porównuj- "Kasia to dopiero dobrze się uczy, mógłbyś brać z niej przykład";
• nie stawaj zawsze po stronie nauczyciela czy wychowawcy- "Gdybyś się nauczył, dostałbyś lepszy stopień, za mało się przykładasz, weź się do roboty".

To, jak mówisz do dziecka, jest niezwykle ważne. Warto zmienić swoje nastawienie i zrozumieć, że źródłem osiągnięć, kompetencji i szacunku dla samego siebie nie jest zewnętrzna lecz wewnętrzna motywacja dziecka. Rodzice spodziewają się, że dzieci automatycznie rozwiną w sobie wewnętrzną motywację do nauki, jako bezpośredni rezultat stosowania przez dorosłych kontroli zewnętrznej, na przykład nagradzania czy chwalenia.

Czytaj więcej: Zastanów się nad osobowością swojego dziecka.

Jak się uczyć, by nauka była skuteczna, a wiedza sama wchodziła do głowy? Poznaj 5 sprawdzonych technik efektywnej nauki, które może stosować każdy uczeń bez względu na wiek.

Chyba każdy uczeń zna to uczucie, gdy po kilku godzinach nauki nadal ma pustkę w głowie i nie potrafi sensownie odpowiedzieć nawet na jedno pytanie, a przyswajana z takim trudem wiedza ulatuje gdzieś w niebyt.

Nie dzieje się tak bez przyczyny: by skutecznie opanować jakiś zakres materiału nie wystarczy siedzieć nad książką i w kółko czytać to samo, a w trakcie nauki robić sobie częste przerwy. Nie pomaga również stres związany ze zbliżającym się sprawdzianem i przekonanie, że bez względu na czas spędzony nad książką wynik testu i tak będzie negatywny.

Na to, czy nauka będzie efektywna, wpływają bardzo różne czynniki: motywacja, stan psychofizyczny czy otoczenie ucznia, ale również to, czy nie ma on zaległości,  czy utrwala przyswajany materiał. Jak zatem powinno uczyć się dziecko, by nauka była efektywna?

Oto 5 sposobów i technik na efektywną naukę:

1. Pozytywne nastawienie do nauki
2. Zrozumienie materiału
3. Nauka w określonym porządku
4. Powtarzanie i utrwalanie
5. Stosowanie mnemotechnik

Czytaj więcej: Jak się uczyć? 5 technik efektywnej nauki

            Zwracamy się do Państwa, aby zaproponować pewne sposoby organizacji warunków nauki dziecka w domu oraz wskazówki do pomocy w wypełnianiu obowiązku szkolnego
w bieżącym czasie. Mamy nadzieję, że poniższe informacje okażą się uniwersalne dla efektywnego uczenia się na co dzień.

        Organizacja czasu wolnego dziecka ma bardzo duże znaczenie skuteczności procesu uczenia się. Bez pomocy rodziców we właściwym zaplanowaniu i zorganizowaniu dnia, dziecko szybko się zniechęci, może mieć trudności z organizacją czasu. Zacznie mu się wydawać, że nauka zajmuje mu cały dzień, a przy tym traci możliwość zabawy. Zaniedbanie czasu na naukę, poskutkuje nawarstwieniem zaległości i dalszym zniechęceniem do obowiązku szkolnego. Zadziała mechanizm „błędnego koła”. Mając zaległości, będzie otrzymywał negatywne oceny, a to spowoduje frustrację, bezradność dziecka, a także niezadowolenie rodziców. Dziecko przekonane tym, że szkoła jest niesprawiedliwa, tym bardziej przestanie się uczyć. Powinniśmy zwrócić uwagę na racjonalny podział czasu, którego adekwatną część należy przeznaczyć na odrabianie lekcji i naukę, następną na zajęcia gospodarcze i wreszcie na inne zajęcia, zainteresowania dziecka. Ważne jest, aby zapewnić dziecku czas na odpoczynek od nauki.

Dziecko powinno mieć zapewniony chociaż skromny, ale stały kącik dla swojej pracy, gdzie bez problemu będzie mogło rozłożyć przybory do nauki, książki i zeszyty. Należy od początku przyzwyczaić dziecko do uczenia się w pewnych, stałych godzinach, w czasie gdy    w mieszkaniu panuje spokój i cisza. Prowadząc z dzieckiem w czasie odrabiania lekcji rozmowę, odrywamy je od nauki, wydając co chwilę różne polecenia do wykonania. Odrabianie lekcji słuchając radia, oglądając telewizję lub przebywanie w pomieszczeniu, w którym inni to robią ma także niekorzystny wpływ na proces uczenia się, w tym koncentracji uwagi. Nie w pełni rozumie treść przeczytanego tekstu, gdyż dla niego bardziej atrakcyjne są przesuwające się obrazy w telewizorze.

Obecnie dzieci mogą korzystać w swojej pracy z pomocy komputera. Komputer jest bardzo przydatną do nauki zdobyczą techniki. Jednak niekontrolowana zabawa dzieci komputerem może mieć wręcz przeciwny skutek - blokowanie myślenia na poziomie abstrakcyjnym, odciąganie od samodzielnego myślenia, zniechęcanie do wysiłku intelektualnego, powodując w konsekwencji zniechęcenie na myśl o czekających obowiązkach szkolnych.

        Nie ulega wątpliwości, że uczniom mniej zdolnym należy pomóc, ale to nie znaczy, że należy wyręczać go poprzez codzienne odrabianie za niego zadań domowych. Pomoc ze strony rodziców musi być właściwa i przemyślana. Chcąc pomóc dziecku, powinniśmy zwrócić jego uwagę na rzeczy, których nie zauważyło, pomóc w rozwikłaniu problemu, naprowadzić, ale nie wyręczać. Pomagając dziecku w nauce, rodzice będą zorientowani w ich uzdolnieniach i trudnościach oraz zapobieganiu w porę tworzącym się zaległościom.

Czytaj więcej: Drodzy rodzice!

W czasie trwającej pandemii podejmujemy działania, których celem jest ograniczenie ryzyka rozprzestrzenienia się wirusa. Jest to szczególnie ważne, zwłaszcza, że chcemy w ten sposób ochronić osoby najbardziej narażone i wymagające całodobowej pomocy. Przykładem takich działań jest wprowadzenie usprawnień w wydawaniu orzeczeń o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności. Wyjaśniamy krok po kroku, co się zmieniło.

1. Dodatkowe dane do wniosku
Wniosek o wydanie orzeczenia, oprócz podstawowych danych osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela, takich jak imię, nazwisko, miejsce i data urodzenia oraz PESEL powinien zawierać również dane kontaktowe: numer telefonu lub adres e-mail.
2. Zawiadomienie bez wychodzenia z domu
Zawiadomienie o terminie rozpatrzenia wniosku będzie można otrzymać telefonicznie lub pocztą elektroniczną.
3. Orzeczenia bez bezpośrednich badań
Lekarz, przewodniczący składu orzekającego, będzie mógł sporządzić ocenę stanu zdrowia osoby orzekanej bez przeprowadzenia bezpośredniego badania, o ile uzna dołączoną do wniosku dokumentację medyczną za wystarczającą. Dodatkowo nie ma konieczności przedstawienia zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego niemożność stawienia się na badania.
4. Przewodniczący składu orzekającego już ze specjalizacją od I stopnia
Przewodniczącym składu orzekającego jest lekarz specjalista lub lekarz posiadający specjalizację co najmniej I stopnia, w szczególności w następujących dziedzinach: chorobach wewnętrznych, pediatrii, ortopedii i   traumatologii narządu ruchu, neurologii, psychiatrii, okulistyce czy otolaryngologii.
5. Prawo zadziała wstecz
Zaświadczenie uprawniające do wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności członkowi powiatowego zespołu, którego ważność upływa od 8 marca tego roku zachowa ważność do 90 dni od momentu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego zaświadczenia.

Wraz z epidemią COVID-19, która dotyka każdego z obywateli, zostały wprowadzone rozwiązania dedykowane osobom niepełnosprawnym i ich opiekunom. Ich celem jest ułatwienie codziennego funkcjonowanie tej właśnie grupie naszego społeczeństwa. Nowe świadczenie z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnoprawnych, rozszerzenie możliwości pobierania zasiłku opiekuńczego przez rodziców dzieci do 18 roku życia czy orzeczenia o niepełnosprawności bez osobistego stawiennictwa, to tylko niektóre z obowiązujących rozwiązań. Poniżej wybórz działań dedykowanych osobom niepełnosprawnym i ich opiekunom.

1. Zasiłek opiekuńczy dla rodziców dzieci do 18. życia
Rodzice lub opiekunowie dzieci, które posiadają orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat, mogą ubiegać się o dodatkowy zasiłek opiekuńczy. Zasiłek ten przysługuje ubezpieczonemu opiekunowi zwolnionemu od wykonywania pracy, z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki, w przypadku zamknięcia placówki, do której uczęszcza dziecko, czyli żłobka, przedszkola, szkoły.
Należy pamiętać, że w przypadku przedłużenia zamknięcia żłobków, klubów dziecięcych, szkół, placówek pobytu dziennego, Rada Ministrów, oddzielnym rozporządzeniem może wydłużyć okres pobierania dodatkowego zasiłku opiekuńczego.

2. Zasiłek dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych
Problem z opieką nad dorosłą osobą niepełnosprawną może się pojawić w związku z zawieszeniem działalności placówek dziennego pobytu: warsztatów terapii zajęciowej, ośrodków dziennego pobytu, środowiskowych domów samopomocy lub innych placówek (np. ośrodka rewalidacyjno- wychowawczego). Opiekun osoby niepełnoprawnej może w takim przypadku uzyskać zasiłekprzysługujący na opiekę nad chorym dorosłym członkiem rodziny.

Czytaj więcej: 10 faktów o wsparciu osób niepełnosprawnych podczas epidemii

Nowe rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie rejestracji bezrobotnych i poszukujących pracy to szereg ułatwień dla zainteresowanych. Przepisy, które weszły w życie 15 kwietnia br., przewidują także szczególny sposób postępowania przy „prerejestracji” jako bezrobotny albo poszukujący pracy w trakcie epidemii koronawirusa.

Wydanie nowego rozporządzenia było konieczne, ponieważ dotychczas obowiązujące utraciłoby moc prawną 4 maja br. Rozporządzenie, które weszło w życie 15 kwietnia br., zawiera szereg ułatwień dla zainteresowanych. Przepisy przewidują także szczególny sposób postępowania przy „prerejestracji” jako bezrobotny albo poszukujący pracy w trakcie epidemii koronawirusa.
Co się zmieni?
W nowym rozporządzeniu zrezygnowano m.in. z możliwości sporządzania kserokopii oraz skanowania dowodu osobistego, a także z konieczności składania oświadczenia o braku rejestracji jako bezrobotny w innym urzędzie pracy. Powiatowy urząd pracy przed dokonaniem rejestracji ma obowiązek sam dokonać sprawdzenia w rejestrze centralnym, czy dana osoba nie jest zarejestrowana w innym urzędzie pracy.
– Ponieważ w efekcie wprowadzenia od 1 stycznia 2019 r. w przepisach Kodeksu pracy możliwości digitalizacji dokumentacji pracowniczej pojawiła się praktyka powstawania w stosunkach pracy dokumentów elektronicznych, wprowadzono także możliwość kopiowania dokumentu elektronicznego, podobnie jak skanowane są dokumenty w formie papierowej – wskazuje minister rodziny, pracy i polityki społecznej Marlena Maląg.
 „Prerejestracja” jako bezrobotny w dobie koronawirusa
Jak tłumaczy szefowa resortu rodziny, wychodząc naprzeciw wnioskom zgłaszanym przez urzędy pracy oraz obywateli, w nowym rozporządzeniu przewidziano szczególny sposób postępowania przy „prerejestracji” jako bezrobotny albo poszukujący pracy w trakcie epidemii COVID-19.
– To rozwiązanie będzie miało charakter czasowy, co oznacza, że będzie stosowane tylko w okresie zawieszenia lub ograniczenia funkcjonowania powiatowych urzędów pracy w związku z epidemią koronawirusa – wyjaśnia minister Marlena Maląg.
Zgodnie z przyjętym rozwiązaniem zamiast osobistej wizyty ubiegającego się o zarejestrowanie w urzędzie pracy – pracownik urzędu pracy zadzwoni do niego, by potwierdzić, że faktycznie ubiega się on o rejestrację. W trakcie rozmowy możliwe będzie również wyjaśnienie ewentualnych wątpliwości dotyczących sposobu wypełnienia formularza elektronicznego czy też załączonych dokumentów.
Rejestracja odbywać się będzie na podstawie:
•    danych zawartych w przedłożonym formularzu
•    dokumentów załączonych do formularza
•    danych zawartych w dostępnych rejestrach
•    informacji przekazanych w rozmowie telefonicznej z pracownikiem powiatowego urzędu pracy przez osobę ubiegającą się o zarejestrowanie jako bezrobotny lub poszukujący pracy
Zgodnie z zapisami rozporządzenia za dzień dokonania rejestracji uznawany jest dzień przeprowadzenia rozmowy telefonicznej.
Uwaga, osoby, które przed dniem wejścia w życie rozporządzenia złożyły formularz bez wymaganych dokumentów, będą mogły również zostać zarejestrowane w tym trybie. W przypadku braku możliwości ustalenia bez tych dokumentów ich statusu lub uprawnień będą one zobowiązane do ich dołączenia.

Ograniczenia w robieniu zakupów:
•    Sklepy i punkty usługowe - 3 osoby na kasę lub stanowisko do płacenia - Jeśli w sklepie jest 10 kas, to zakupy będzie mogło robić 30 osób jednocześnie. W urzędach pocztowych limit ten ograniczony jest do dwóch osób na jedno okienko.
•    Na bazarach i targowiskach obowiązuje ograniczenie do trzech osób na jedno stoisko
•    W weekendy wielkopowierzchniowe sklepy budowlane będą zamknięte.
•    Od 2 kwietnia (czwartek) wszyscy klienci muszą robić zakupy w jednorazowych rękawiczkach
•    W godzinach od 10:00 do 12:00 sklepy i punkty usługowe mogą przyjmować i obsługiwać jedynie osoby powyżej 65 roku życia - W pozostałych godzinach sklepy i lokale usługowe są dostępne dla wszystkich. W tym dla osób powyżej 65. roku życia.
Zamknięte hotele i punkty usługowe:
•    Hotele i inne miejsca noclegowe (działające na zasadzie wynajmu krótkoterminowego) zostają zamknięte. Mogą one funkcjonować tylko i wyłącznie wtedy, gdy przebywają w nich osoby w kwarantannie lub izolacji, a także gdy przebywa w nich personel medyczny.
Ważne! Goście, którzy przebywają w tych obiektach w momencie wejścia w życie nowych przepisów, muszą się wykwaterować do czwartku, 2 kwietnia 2020 roku. Nie dotyczy to jednak osób, które są w delegacji i korzystają z usług noclegowych w ramach wykonywania obowiązków służbowych. Dla tych osób hotele pozostają otwarte.
•    Zamknięte zostaną wszystkie punkty kosmetyczno-usługowe, fryzjerskie i gabinety tatuażu.
•    Zawieszone jest wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych i masaży - zarówno w placówkach publicznych, jak i prywatnych - Wyjątkiem są sytuacje, w których rehabilitacja jest bezwzględnie wymagana stanem zdrowia pacjenta.
Inne ograniczenia:
•    Kwarantanna dla bliskich osób, które są objęte kwarantanną.
•    Zakaz wychodzenia z domu osób do 18. roku życia bez opieki dorosłego.
•    Zakaz korzystania z parków, plaż, bulwarów, promenad i rowerów miejskich.
•    Minimalna odległość między pieszymi, to 2 metry - Wyłączeni z tego obowiązku będą: rodzice z dziećmi wymagającymi opieki (do 13 roku życia), a także osoby niepełnosprawne lub niemogące się samodzielnie poruszać i ich opiekunowie.
•    Limit pasażerów również u prywatnych przewoźników i transporcie niepublicznym.
•    Dodatkowe zabezpieczenia dla pracowników - Pracodawcy będą musieli zapewnić dodatkowe środki bezpieczeństwa swoim pracownikom. Stanowiska pracy poszczególnych osób muszą być oddalone od siebie o co najmniej 1,5 metra. Pracownicy mają obowiązek używania rękawiczek, a także mieć dostęp do płynów dezynfekujących. Ważne! Pracodawca musi zapewnić te środki bezpieczeństwa od czwartku, 2 kwietnia 2020 roku.

Jak każda choroba, również depresja ma swoje przyczyny. Lekarze i psycholodzy uznają, że za depresję odpowiada kilka czynników:

1. Procesy biochemiczne zachodzące w mózgu
   U osób cierpiących na depresje dochodzi do zaburzeń równowagi między różnymi substancjami biochemicznymi w mózgu jak: serotonina, dopomina, noradrenalina, acetylocholina, histamina czy kwas gammaaminomasłowy (GABA).
2. Predyspozycje, czyli geny
   Oznacza to, że jeśli dziadkowie, rodzice, rodzeństwo chorowali na depresję, zwłaszcza we wczesnym okresie rozwoju i choroba nawracała, to ryzyko zachorowania u dziecka jest większe niż u jego rówieśników. Należy jednak pamiętać, że nie oznacza to, że taka osoba na pewno zachoruje.
3. Trudne wydarzenia
   których dziecko doświadczyło, a którymi nie było sobie w stanie poradzić i także nie otrzymało pomocy ze strony dorosłych. Czyli to wszystko, co może negatywnie wpłynąć na funkcjonowanie dziecka i przyczynić się do odczuwania przewlekłego stresu, np. zaniedbywanie, brak wsparcia i opieki ze strony rodziców, nadmierne oczekiwania i wymagania, którym dziecko nie jest w stanie sprostać. Inne trudne wydarzenia, które mogą przyczynić się do zaburzeń depresyjnych, to:
   – molestowanie, wykorzystanie seksualne,
   – brak poczucia bezpieczeństwa,
   – wysoki poziom trudnych emocji z powodu śmierci rodzica, członka rodziny, konflikty w rodzinie, choroba rodziców, choroba własna dziecka,
   – zarwanie więzi z ukochaną osobą 
   – dziewczyną, chłopakiem,– utrata przyjaciół,
   – problemy szkolne – niskie wyniki edukacyjne pomimo wkładanego wysiłku, przemoc, wykluczenie społeczne przez rówieśników.
4. Czynniki psychogenne
   Obejmują indywidualną konstrukcję psychiczną, np. niska samoocena, skłonności do samokrytyki, skłonności do automatycznego interpretowania faktów i wydarzeń za swoją niekorzyść. 

Depresja to nie wstyd. Jeśli czujesz, że  nie radzisz sobie z problemami dziecka i nie potrafisz mu pomóc,  skieruj swoje kroki do specjalisty, pomyśl, że jest to dowód twojej odwagi ale też odpowiedzialności za bliskich.