Czasami trudno nam ustalić, jak dziecko radzi sobie z ograniczeniami wynikającymi
z obecnie trwającej pandemii, szczególnie, jeśli chodzi o nasze małe dzieci. Dzieci przebywają w domach już kilka tygodni, oddzielone od swoich przyjaciół
i regularnych zajęć. Niektóre z nich mogą mieć więcej napadów złości niż zwykle, inne mogą być bardziej wycofane lub nadwrażliwe emocjonalnie. Rodzice i opiekunowie martwią się, czy ich dzieci czują się dobrze, a nie zawsze rozmowa o emocjach przychodzi naturalnie
i łatwo, a jest często skutecznym sposobem na poradzenie sobie z trudnościami. Zwłaszcza, jeśli, w obliczu pracy zdalnej i mnóstwa zajęć szkolnych, czasu dla rodziny jest mniej niż wcześniej.
Prezentujemy Państwu kilka sposobów, aby nawiązać kontakt z emocjami naszych dzieci
i pomóc im uporać się z nimi.
Napisanie listu
Niektóre rzeczy – zwłaszcza bardzo intymne i osobiste – łatwiej jest napisać, niż powiedzieć. Zachęćmy dziecko do napisania listu. Może być skierowany do rodzica, do przyjaciela, czy nawet do wymyślonej postaci. Oczywiście, nie musi zostać wysłany. Ważne jest, by dziecko znalazło sposób na wyartykułowanie swoich lęków, obaw, złości lub zadowolenia i rzeczy,
z których jest dumne.
Pudełko emocji
Drugą formą wyrażenia emocji – również pisemną – jest przygotowanie pudełka, do którego dziecko może wrzucać karteczki. Zasada jest taka sama jak powyżej. Możemy ustalić, że każdego dnia rodzic wylosuje przynajmniej jedną karteczkę i zastanowicie się, jak można poradzić sobie z daną emocją. Młodsze dzieci zamiast pisać - mogą rysować.
Odgrywanie scenek
Czasami dzieci pokazują jak się naprawdę czują, wyrażając się w trzeciej osobie, przenosząc swoje emocje na inne osoby. Zaproponujmy, by „udawały” kogoś innego. Możemy zrobić to samo, ustawiając lalki lub misie i mówiąc o tym, co aktualnie przeżywamy.
Używanie fiszek
Dla młodszych dzieci domowe fiszki - karty z obrazkami „szczęśliwych” lub „smutnych” twarzy - mogą być naprawdę dobrym sposobem na rozpoczęcie rozmowy. Dają one dzieciom narzędzia do omawiania spraw, o które się martwią lub których się boją.
Mówienie o swoich uczuciach
Dzieci zwracają uwagę na sposób, w jaki się zachowujemy i mówimy. Pomóżmy dzieciom poprzez modelowanie ról. Powiedzmy dziecku, jak się czujemy (bez niepotrzebnego martwienia go) i zachęćmy je do zrobienia tego samego. Dzięki temu dziecko zobaczy, że nie jest osamotnione w mówieniu o emocjach oraz będzie wiedziało, jak zacząć o nich rozmawiać.
Używanie zdjęć/ obrazków
Dobrym sposobem na rozpoczęcie rozmowy wspólne omówienie zdjęć osób, które znacie lub na ilustracji w książce. Poprośmy dziecko, aby opowiedziało historię o tym, jak się czują osoby na obrazkach. Pozwoli to łatwiej mówić także o swoich emocjach oraz poruszy wyobraźnię dziecka.
- Istnieją także gry planszowe/ karciane, które pomagają rozmawiać o uczuciach, np. Gra na emocjach, Pytakiczy Karty obrazkowe "Poznaję świat. Emocje!".
Gra w piłkę
Rodzic rzuca piłkę, zaczynając zdanie: „Kiedy jestem zły, ja ...” i poproś dziecko, by dokończyło. Przykładowe odpowiedzi to: „Rzucam rzeczami!”, "Krzyczę!", „Obrażam się”. Można zmienić sformułowanie w następujący sposób: „Tak się czuję, kiedy nie chodzę do szkoły ...”. Zobaczmy, co wymyśli nasze dziecko.
Aby dziecko nie czuło się „przepytywane” z emocji, rodzic także, na zmianę z dzieckiem, może kończyć rozpoczęte przez niego zdanie, np. „Kiedy pracuję z domu, czuję się...”, „Kiedy jestem smutny, to ...”.
- Bezpieczna przestrzeń: Ważne jest stworzenie „bezpiecznej przestrzeni” do omawiania emocji i obaw związanych z różnymi rzeczami. Dziecko chętniej będzie dzieliło się emocjami i przemyśleniami, gdy jego punkt widzenia zostanie wysłuchany z szacunkiem i omówiony. Możemy na przykład rozpocząć dyskusję przy stole na temat tego, co dzieje się obecnie na świecie- w sposób zrozumiały dla najmłodszych.
Źródło: na podstawie artykułu Victorii Richards: www.huffingtonpost.co.uk.
